آیا “قانون ۵ ثانیه” برای غذای ریخته شده درست است؟ یک دانشمند توضیح می دهد

طبق قانون موسوم به پنج ثانیه، خوردن غذا پس از انداختن روی زمین بی خطر است – البته تا زمانی که این کار را در بازه زمانی تعیین شده انجام دهید. این یکی از آن “قوانین” است که در آزمون زمان ایستاده است، همانطور که با حضور ثابت آن در فرهنگ روزمره ثابت شده است. در واقع، شما احتمالاً دیده‌اید که مردم نسبت به این قانون قسم می‌خورند. اما آیا حقیقت دارد؟ به گفته یک دانشمند علوم مواد غذایی، در اینجا چیزی است که باید در مورد قانون پنج ثانیه برای غذا بدانید.

منشأ قانون ۵ ثانیه

اول، ممکن است به درک چگونگی پیدایش قانون پنج ثانیه کمک کند. به گفته پل داوسون – که دانشمند مواد غذایی، استاد دانشگاه کلمسون و یکی از نویسندگان آیا شما فقط آن را خوردید؟– این قانون بیشتر از افسانه های شهری سرچشمه می گیرد. یکی از این داستان ها را می توان به چنگیز خان، بنیانگذار امپراتوری مغول، ردیابی کرد. ظاهراً، خان در ضیافت ها «قاعده خان» را برقرار کرد: اگر غذا روی زمین می افتاد، تا زمانی که او اجازه می داد می توانست آنجا بماند. چندین قرن بعد، سرآشپز و شخصیت تلویزیونی جولیا چایلد ممکن است بیشتر به این افسانه کمک کرده باشد. در یک قسمت دهه ۱۹۶۰ از سرآشپز فرانسوی، کودک یک پنکیک را برگرداند تا روی اجاق گاز قرار گیرد. داوسون می گوید، او سپس پنکیک را به تابه برگرداند و خاطرنشان کرد که اگر در آشپزخانه تنها هستید، همیشه می توانید آن را بردارید.

اگرچه این داستان‌ها توضیح نمی‌دهند که چرا پنج ثانیه به عدد جادویی تبدیل شده است، اما نشان می‌دهد که مردم چگونه ممکن است یاد بگیرند که غذای ریخته شده را مدیریت کنند. اما وقتی صحبت از ایمنی و خطر میکروب ها می شود، آیا پنج ثانیه واقعاً تفاوتی ایجاد می کند؟

در نهایت، قانون ۵ ثانیه یک افسانه است

متأسفانه، هیچ حقیقتی در مورد قانون پنج ثانیه وجود ندارد. به گفته داوسون، زمانی که غذا روی زمین می‌افتد (یا هر سطحی)، سطح آلودگی آن عمدتاً به‌جای طول مدت تماس با «کثیفی» کف تعیین می‌شود. به عبارت دیگر، غذایی که روی یک زمین آلوده به میکروب می افتد، صرف نظر از مدت زمانی که در آنجا بماند، میکروب ها را جذب می کند. داوسون حتی قانون پنج ثانیه را در آزمایشگاه آزمایش کرده است. برای انجام این کار، او و تیمش کاشی، چوب و فرش را با آن آلوده کردند سالمونلا باکتری یکی از شایع ترین علل مسمومیت غذایی است. سپس بولونیا (غذای مرطوب) و نان سفید (غذای خشک) را روی سطوح ریختند و سپس به مدت پنج، ۳۰ و ۶۰ ثانیه منتظر ماندند.

تیم سپس باکتری های موجود در هر غذا را برای هر بازه زمانی اندازه گیری کردند. به گفته داوسون، بدون در نظر گرفتن سطح و زمان تماس، سطوح بالایی از باکتری روی نان بولونیا و سفید یافت شد. و در حالی که تفاوت‌هایی وجود داشت (مثلاً باکتری‌های کمتری روی غذاهای خشک یا غذاهایی که فرش را لمس می‌کردند)، هنوز میزان قابل توجهی از آلودگی در سراسر صفحه وجود داشت.

خط پایانی: اگر غذا روی سطحی بیفتد، میکروب‌ها را از سطح مذکور می‌گیرد. مدت زمان تماس بر روی وقوع یا نشدن این اتفاق و در نهایت خطر مسمومیت غذایی تأثیری ندارد.

آیا خوردن غذاهایی که روی زمین افتاده است بی خطر است؟

اگرچه قانون پنج ثانیه یک افسانه است، اما لزوماً به این معنا نیست که غذا پس از افتادن روی زمین ناامن است. به گفته داوسون، خطر سلامتی ناشی از خوردن غذا به عوامل بسیاری بستگی دارد. این شامل مقدار و نوع میکروارگانیسم های روی سطح و همچنین ویژگی های تماس غذا با سطح است. (از همه اینها، برخی محیط‌ها می‌توانند باعث رشد برخی باکتری‌ها شوند.) این به وضعیت سلامت کلی فردی که غذا می‌خورد نیز بستگی دارد. به طور کلی، اگر سیستم ایمنی بدن شما به خطر بیفتد، پس از خوردن غذای آلوده در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به مسمومیت غذایی خواهید بود.

داوسون می گوید، همچنین می توان با شستن غذا برخی از باکتری ها را از بین برد. با این حال، او می‌گوید: «خواص سطحی غذا یک عامل خواهد بود، زیرا برخی از غذاها مانند سایرین به خوبی شسته نمی‌شوند». به عنوان مثال، شستن چیزی مانند گیلاس یا هویج آسان است، اما نه آنقدر بال مرغ یا کراکر.

بنابراین، چه غذا به مدت پنج ثانیه یا پنج دقیقه با زمین تماس داشته باشد، بهترین گزینه این است که آن را به نام ایمنی غذا پرتاب کنید.