«ترد» تنها یکی از اصطلاحات توصیفی است که به طور فزاینده‌ای روی بسته‌بندی ظاهر می‌شود تا ما را به خرید محصولاتی که در آن ویژگی جذابی است، ترغیب کند. حتی ابزارهایی برای اندازه‌گیری مشخصات «تردی» بالقوه برخی از مواد تشکیل‌دهنده معرفی شده‌اند تا به تولیدکنندگان کمک کنند تا سطح کرانچ مورد نیاز را انتخاب و تکرار کنند.
بر اساس مقاله‌ای با عنوان «غذا خوردن با گوش: ارزیابی اهمیت صداهای مصرف بر درک ما و لذت بردن از تجربه‌های طعم چندحسی» که در ماه مارس در Flavor منتشر شد، در واقع صدا همان حس طعم فراموش شده است.
البته، از صداهایی که هنگام گاز گرفتن و جویدن آن شنیده می‌شود، می‌توانید چیزهای زیادی در مورد بافت یک غذا بگویید – به عنوان مثال، «ترد»، «ترد» و «ترق‌دار». این مقاله به این موضوع می‌پردازد که چگونه جدیدترین تکنیک‌ها در زمینه علوم اعصاب شناختی، درک ما را از اهمیت آنچه می‌شنویم برای تجربه و لذت ما از غذا و نوشیدنی متحول می‌کنند. تعداد فزاینده ای از تحقیقات نشان می دهد که همگام سازی صداهای خوردن با عمل مصرف می تواند تجربه فرد را از آنچه فکر می کند می خورد تغییر دهد.
یک مثال توضیح می‌دهد که چگونه چند سال پیش، محققانی که از طرف Unilever کار می‌کردند، از مصرف‌کنندگان وفادار به برند خود پرسیدند که در مورد بستنی مگنوم با روکش شکلاتی چه تغییری خواهند داد. یک شکایت مکرر مربوط به همه آن تکه‌های شکلات بود که هنگام گاز گرفتن بستنی روی زمین می‌افتند و لباس‌های فرد لکه‌دار می‌شد. این بازخورد بلافاصله به تیم توسعه محصول ارسال شد که سعی کردند فرمولاسیون را تغییر دهند تا پوشش شکلاتی بهتر به بستنی بچسبد. با این حال، با انجام این کار، صدای ترک متمایز پوشش شکلاتی از بین رفت. و هنگامی که ارائه محصول پیشرفته راه اندازی شد، مصرف کنندگان بار دیگر شکایت کردند.
معلوم شد که فرمول جدید را هم دوست ندارند. توسعه دهندگان گیج شدند. اگر مشکل اصلی را برطرف نکرده بودند. با این وجود، مردم به سادگی محصول حاصل را دوست نداشتند.
تجزیه و تحلیل بعدی نشان داد که این صدای ترک متمایز بود که مصرف کنندگان از دست داده بودند. معلوم شد که این یکی از ویژگی‌های بارز تجربه محصول است، حتی اگر مصرف‌کنندگان (بدون اشاره به محققان بازار) لزوماً آن را درک نکرده باشند. از آن زمان، Unilever به فرمول اولیه بازگشته است، بنابراین هنگام گاز گرفتن در میله های بستنی صدای ترک خوردن را تضمین می کند.
نمونه دیگر تولید کننده هلندی ترد Crocky بود که تبلیغی را منتشر کرد که بر ترک خوردگی تردهایش متمرکز بود. صدا آنقدر بلند بود که به نظر می رسید صفحه تلویزیون بیننده را ترک می کند.
شما فقط باید در نظر بگیرید که چگونه Frito-Lay بسیاری از تنقلات خود را به عنوان “ترد” میل می کند. چیتوس از شعار “پنیر که ترد می شود!” استفاده کرده است. و یک تبلیغ Doritos که در سال ۱۹۸۹ منتشر شد، Jay Leno را نشان می‌داد که عنصر مخفی را فاش می‌کند – «کرانچ»، تا ببیند که «بلندی» مربوط به تراشه یک مزیت محسوب می‌شود. Frito-Lay حتی تحقیقاتی انجام داد تا نشان دهد که تراشه های Doritos بلندترین ترک را ایجاد می کنند.
هنگام توسعه محصولات و انتخاب بهترین مواد تشکیل دهنده، صدا عنصری است که نمی توانید نادیده بگیرید.
برگرفته و ترجمه از confectioneryproduction
منتشر شده در لیزراستودیو در ۲۰۲۴-۰۲-۰۸ ۲۰:۲۹:۰۵
عناوین بصورت هشتگ: #غذا #خوردن #با #گوش
