COP28 توافقنامه هایی را به دست می آورد، با این حال بسیاری از سوالات زیست محیطی باقی می ماند

این هفته شاهد پایان رویداد COP28 در دبی بودیم که هدف آن متحد کردن جهان در جستجوی راه‌حل‌هایی برای فوری‌ترین مسائل زیست‌محیطی پیش روی سیاره ما بود، با اعلامیه‌ای دست‌یابی به موفقیت برای اذعان به اینکه زنجیره‌های غذایی باید در هر موردی در نظر گرفته شوند. اقدامات دولت های سراسر جهان

قابل ذکر است که این امر به وضوح به تجارت کاکائو و بنا به تعریف صنعت شیرینی سازی، با تأثیر منفی مستند این بخش بر جنگل زدایی در غرب آفریقا و سایر مناطق جهان طی پنج دهه گذشته یا بیشتر، گسترش می یابد، عاملی که نمی توان نادیده گرفت.

پس نتیجه توافق چه بود؟ خوب، همانطور که فعالان محیط زیست خاطرنشان کردند، توافق یا اعلامیه ای که هست، از نظر قانونی هیچ دولتی را ملزم نمی کند تا در مورد عملکرد آن اقدام کند، بنابراین برخی استدلال کرده اند که این چنین اظهارات جمعی را نسبتاً هفته ای بیان می کند. به اهداف اعلام شده خود برسند. بدون توانایی اقدام علیه آن کشورها یا مناطقی که به پروتکل های آن توجه کمی نشان می دهند، ارزش واقعی واقعی آن تا حدودی محدود است.

از این رو، این رویداد با معترضانی روبرو شد که از کشورها می‌خواستند یک معاهده جهانی مبتنی بر نیروگاه را امضا کنند تا تولید انرژی در سراسر جهان به‌طور ریشه‌ای کاهش یابد (تصویر اصلی را ببینید) – پیشنهادی کاملاً ارزشمند، اما دیدن آن دشوار است. کشورها با توجه به چالش های مالی کنونی جهانی ثبت نام می کنند.

به طور واضح، گروه محیط زیست Mighty Earth، ضمن ابراز خوش بینی مبنی بر اینکه حداقل برخی توافقات کلی در مورد مسیر سفر سرانجام در آغوش رو به مرگ رویداد به هم خورده است، نظرش این بود که تأییدات مثبت باید با محسوس مواجه شود. نتایج روی زمین

با این حال، کسانی هستند که ادعا می کنند که در واقع پیشرفت در حال انجام است، و همانطور که در این هفته گزارش دادیم – گروه های مواد غذایی بزرگ از جمله نستله به طور رسمی تصدیق کرده اند که از نظر آن، این یک لحظه مهم برای صنعت و دولت ها در به رسمیت شناختن است. که وضعیت موجود نمی تواند در نحوه نزدیک شدن ما به منابع جهان طبیعی ادامه یابد. چنین احساساتی باید با اقدامات پشتیبانی شود.

در رابطه با این موضوع، عنوان دیگر اعلامیه در پایان این رویداد، یک هدف مشترک جهانی برای حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی بود – شنیدن مخالفت‌هایی که از سوی اقتصادهای نفتی پیشرو علیه چنین عبارت‌هایی لابی می‌کنند، تعجب آور نبود. در پایان، توافقی در مورد “انتقال” از سوخت های فسیلی منعقد شد – اما صادقانه بگویم، این به اندازه کافی مبهم و بدون جدول زمانی است که آن را نسبتاً بی اثر کند. واقعیت سختی که در زیربنای چنین رویدادهایی وجود دارد این است که جهان به عنوان یک کل، تا حد زیادی با سیستم‌های انرژی، تحت سلطه زغال‌سنگ، نفت و گاز، که در قرن گذشته داشته‌ایم، پیوند خورده است. جامعه علمی و بسیاری از دولت‌ها در سراسر جهان به طور گسترده اذعان کرده‌اند که این امر باید به سرعت تغییر کند و آینده سیاره به وضوح در خطر است.

نیل بارستون، سردبیر، تولید شیرینی

-با ایمیل (ایمیل محافظت شده) یا رسانه های اجتماعی @laserstudio_ir یا صفحات لینکدین ما در تماس باشید